Krimeo
25-a de junio –
lundo
Matene ni atendis la alvenon de Saŝa. Poste atendis nin mallonga transloĝiĝado. Poste jam
nenio plu malhelpis nian starton al la Levadia palaco, nome la palaco de la jalta konferenco.
Kaj poste ankaŭ al la plaĝo. La maro mojosas:-)
Poste ni iris al Jefim kaj al „market“, nome bazaro. Denove uzinte
trolebusojn ni iris al tranoktejo.
Levadia palaco - foto Tomáš
26-a de junio –
mardo
Matene ni ekis al la aŭtobusa stacidomo kaj per antaŭmendita marŝrutko veturis al unu
preĝejo kaj poste al Baĥĉisarajo, kie ni vidis la tataran kulturon (kaj ankaŭ manĝis la tipan
tataran manĝaĵon ĉeburekoj). Survoje ni haltis ankoraŭ ĉe iu belvidejo (trans la valo rokurbo
Tepekermen, kiun esploradis esperanto-pioniro Borovko) kaj en Balaklavo (haveno) kaj poste
jam iris en Jalton. Ni vizitis hejmon de Jefim, poste rapide ŝanĝis monon kaj iris en picejon.
Ni bone manĝis kaj poste ekis trans la plaĝon kaj market-on al Jefim.
Ĉe li ni elŝutis la fotojn.
27-a de junio –
merkredo
La mateno ne bonvenigis nin aparte sune, sed tamen ni kalkulis kun eskurso en montaron. Je
la deka ni renkontiĝis kun Saŝa kaj iris en la vendejon de operatoro life:) kaj aĉetis
antaŭpagitajn kartojn. Kadre de speciala kampanjo ni povas ene de la reto life:) voki unu la
alian senpage. Ilian kuponon jam havis ekde hieraŭ aŭ kiam Marek, nun havas ĝin ankaŭ mi,
Karol kaj Magnus. Poste Saŝa kontraŭ kvin hrivnoj aktivigis por ni malmultekostan
telefonadon eksterlanden. Minuto kostas hrivnon, somoso 50 kopejkojn:) Poste ni iris aĉeti
biletojn por trajno. Kvankam lokkarto malallogadis nin kaj ni antaŭe ne kalkulis kun ĝi,
deziris per ĝi veturi Saŝa, Karol, Magnus kaj Andrej. Fine tamen ne restis alia eblo ol lokkarto
por ĉiuj. Kupeoj jam estis forvenditaj. Saŝa iris aranĝi ion privatan, tial ni iris en poŝtoficejon,
forsendis poŝtkartojn (la poŝtmarkoj ne havas monvaloron surskribitan, nur iajn literojn!),
poste ni iris manĝi al Mac. Denove mirakle realiĝis al ni Andrej kaj ni mallonge vizitis
retkafejon, kie mi rapide prizorgis mian retpoŝton. La kafejo havas tian avantaĝon, ke oni
parte redonas monon por neforuzita tempo! Poste ni iom plu veturis per trolebuso ĝis la
aŭtobusa stacidomo, kie jam atendis nin Saŝa kaj Magnus. Tien baldaŭ alvenis ankaŭ Olga
kun Natálka (mi konis ilin de Ago-Semajno ankaŭ)! Bedaŭrinde tio estis la unua kaj la lasta
fojo, kiam mi tiujn ĉi afablajn fraŭlinojn en Jalto renkontis. Poste ni jam startis per marŝrutko
en la montaron, rigardis ŝtonan akvofalon (akvo mankis kaj plendinte pri tio ĉe la kasejo oni
atentigis nin pri la ruslingva anonco sur la pordego, kvankam oni de ni antaŭe kiel de
eksterlandanoj kolektis enipagojn) kaj poste sub gvidado de Saŝa komencis montaran
promenon laŭ la Botkin-pado. Survoje ni dufoje estis trafitaj de pluvo, ni renkontis kaprojn al
kiuj bongustis ŝeloj de bananoj. Poste ni vidis sur monto krucon kun
fulmokonduktilo kaj poste jam rapide komencis descendi. Ni atingis la aŭtobusan stacidomon de Jalto kaj piediris
en la picejon. Survoje Marek aĉetis kolbason – solan kolbason en saketo! Ni eĉ malkovris iun
relative grandan vendejon, kie mi aĉetis iujn dolĉaĵojn kaj konusforman dezerton, kiu
evidentiĝis tre bongusta. Tiam ni jam alvenis la picejon. Tuj elirinte, ni komencis spekti la
marondojn. Ĉar jam estis iom tro malfrue por viziti Jefimon, ni iris rekte al marŝrutko kaj per
ĝi hejmen.
Kaproj en montaro - foto Tomáš
28-a de junio –
ĵaŭdo
Matene ni relative longe tenadis nin dormantaj. Kun Tomáš mi vizitis vendejon, kun Karol
ankoraŭ la trolebushaltejon Massandra, revenante ni iom misvojis, sed la konatiĝo kun la loka
loĝnivelo estis vere interesa. Nur post la tagmezo ni foriris al la aŭtobusa stacidomo, kie nin
pro miskompreniĝo tamen atendis neniu. Sekve ni havis pli leĝeran programon. Áron kaj la
ceteraj iris al la plaĝo, mi kaj Tomáš, nefascinataj tiom per plaĝoj, preferis veturi al Alupka.
El Alupka ni iris al la palaco, kie onidire iu volis en la naŭdekaj jaroj okazigis puĉon. De ĝi ni
denove veturis per marŝrutko al la Hirunda nesto. La vojon post la elmarŝrutkiĝo ni klopodis
unue trovi mem, sed ni ne sukcesis. Iasenca plibuntigo kaj samtempa helpo fariĝis por ni pola
gvidisto, kiun ni per nia ĉeesto ĝojigis kaj kiu volonte helpis al ni. La neston ni kontraŭ tri
hrivnoj deekstere spektis (interne itala restoracio por riĉuloj) kaj sekvante la konsilojn de
Karol ni iris per marŝrutko al la Levadia palaco kaj de tie per relative longa piediro atingis la
ceteron de la grupo. Sur la plaĝo estis relative multaj homoj, sed pro la ondoj malmultaj banis.
Poste mi iom malproksimiĝis de la maro, ĉar ĝi estis relative brua, telefonvokis al Saŝa kaj
interkonsentis kun ŝi pri renkontiĝo apud la statuo de Ĉeĥov, kiun mi dum la telefonado
rapide malkovris. La proponata kampanjo de life:) allogadis kaj tial mi alvokis la panjon,
bondeziris al ŝi okaze de naskiĝtago kaj lasis Saŝa dum momento paroli ruse kun la panjo.
Panjo estis ĝuste tiam en bestokuracistejo, kompreneble estis surprizita de tio, kiu vokas ŝin,
kia nekonata numero, sed tamen bone, ke tia kampanjo ekzistis:) Saŝa alvenis kun Magnus, do
ni iris al la plaĝo, kie ni tamen jam ne plu pasigis tro longan tempon kaj baldaŭ foriris por uzi
interreton. Bedaŭrinde mi ne sukcesis ekfunkciigi icq:( Sed cetere ĝi estis relative
malmultekosta kaj rapida (la retkonekto). Vespere ni ankoraŭ renkontiĝis kun Jefim. Ni iom
promenis kaj poste veturigis nin hejmen al Massandra juna ukrainino Maŝa kun sia patro, kiu
laboras kiel ŝoforo de marŝrutko. Nur Karol ankoraŭ malfruiĝis retumante, sekve li devis
alveni memstare. Sed li sukcesis tion.
Hirunda nesto - foto Tomáš
29-a de junio – vendredo
Kaj jam la tempo malmultiĝas. Matene mi iris en vendejon, aĉetis kolaon kaj bulkojn. Je la
deka ni havis renkontiĝon kun Jefim ĉe la trolebusoj. Per trolebuso ni pluiris ĝis Nikita.
Veturis kun ni ankaŭ Maŝa, 13-jaraĝa ukrainino, kiu lernas la ĉeĥan kaj ŝajnas multe pli
jaraĝa. En Nikita ni vizitis la botanikan ĝardenon per „jefima maniero“. Jefim ĉiam kaŝe
aŭskultis gvidanton de paginta grupo de vizitantoj kaj poste iom flanke ĉion tradukis en
esperanton. Ankaŭ hodiaŭ ne mankis vizito de plaĝo. Sed la maro dume ne trankviliĝis.
Rekompence ni havis la okazon angle babili kun Daniel el Moldavio. Kiam ni jam havis
sufiĉe, ni reekiris en la centron. Jefim venigis nin en du lokajn manĝejojn, kiujn li verŝajne
fojfoje vizitas. Mi havis braĉon kaj gulaŝon. Ne aparte bona. Poste li foriris, lasis nin manĝi.
Ni satmanĝis, survoje al lia domo aĉetis melonon kaj poste ĉe li formanĝis ĝin. Post la satiĝo
ni ekmarŝis al ia teatrejo, kie estis okazonta leciono de esperanto. Tiu vere okazis, tamen ne
tro efike kaj ankoraŭ ni antaŭ ĝi faradis iujn mienajn ekzercojn kaj dancis valcon. Fine de la
instruado ni prezentiĝis. Orgenan koncerton kontraŭ pago en preĝejo ni rifuzis kaj anstataŭe
iris al Mac. Tie estis sufiĉe multaj homoj, sed post momento alparolis nin unu fraŭlino kun
minikomputilo kaj registris nian mendon. Mi kun Karol havis Big MAC, la ceteraj fritojn.
Poste alvenis Saŝa kaj kune kun Gulĝan gvidis nin tra malnovaj stratetoj de Jalto. Stranga
maniero por amuziĝi, ni nenion sukcesis aranĝi kaj krom bela vido al la plena luno kaj la
maro (nu tamen, ni ne estu tiom tro kritikaj, ĝi estis bela vido) kaj klaĉado de Karol kun Saŝa
en la ĉeĥa ni nenion specialan travivis. Poste ni rehejmiĝis per marŝrutko numero tri. Kun
Marek ni apudsidis la ŝoforon, Karol kaj Tomáš sidis malantaŭe (la slovakoj foriris jam pli
frue). Tiuj du rapide amikiĝis kun ebrietiĝintaj geukrainoj kaj ĉe la antaŭlasta haltejo kun ili
eliris kaj iris trinki bieron. Mi intereson ne montris, tial mi povis ĝui privatan veturon nur kun
Marek kaj la ŝoforo ĝis la finhaltejo.
Loka trolebuso - foto Marek
30-a de junio – sabato
Matene ni iomete pli longe dormis, denove ion aĉetis en la vendejo, Marek jam delonge en la
urbo enrete finverkas eseon por ricevi studkontrolon el la germana. Ĉirkaŭ tagmezo ni
ekpromenis al la palaco en Massandra, kie ni denove renkontis Daniel, kaj poste jam rekte en
la urbon. Sur la kajo aperis standoj de elektitaj landoj de EU, tame ne de Ĉeĥio, tial ni kolektis
prezentilojn, flugfoliojn. Interalie mi prenis ĉeĥlingvan tekston pri studado de la angla en
Irlando kaj mapon de Slovenio. Vespermanĝi ni iris denove en la picejon. Marek ankoraŭ
eniris interreton, Karol aĉetis en librovendejo mapon de suda parto de Krimeo.
Karol, Magnus kaj Saŝa interesiĝis pri la koncertoj, tial ni lasis ilin tie kaj iris adiaŭi kun
Jefim. Mi denove alvokis la gepatrojn. Artfajraĵon ni ne vidis, sed onidire ĝi estis bela. En la
ĉambro ni komencis pakadon.
La statuo de Lenin - foto Karol
Komuna foto ĉe Lenin :-) - foto Saša - fotilo de Tomáš
De maldekstre: Juraj, Andrej, Karol, Magnuss, Marek, Tomáš kaj Miropiro
1-a de julio – dimanĉo
Matene ni pakis ĉion ceteran. Ni veturis malsupren al vokzal, fotis la trolebuson kaj kontraŭ
15 hrivnoj forveturis per marŝrutko al Simferopolo. Temis pri multe pli rapida veturo kaj
necesas aldoni, ke ankaŭ pli interesa. La ŝoforo veturis en tria, „meza“ leno. Marek iris kun
Saŝa priesplori pri la vetureblecoj al Ĝankojo, intertempe ni ankoraŭ aĉetis bananojn kaj iujn
bakaĵojn, kontrolis nin polico. Andrejon oni porcerte forkondukis iom apuden al stacio,
verŝajne pro suspekto pri posedado de narkotikaĵoj.
Al Ĝankoj ni iris kontraŭ 20 hrivnoj. Tie ni relative rapide eksciis, ke ĝuste estis foriranta nia
aŭtobuso al Bohemka, alinome Lobanovo, tre eble la ununura tia en tiu
tago. En Bohemka ni
vizitis ĉeĥan centron kaj klasĉambron, kie infanoj lernas la ĉeĥan lingvon, minimuzeon,
tombejon. Aldone ni trarigardis ankaŭ publikaĵon „Ĉeĥoj en Krimeo“. Ni pridonacis la 2
tieajn ĉeĥinojn, pliaĝan sinjorinon kaj ŝian filinon, kiuj pasigis kun ni ĉirkaŭ du horojn
babilante. Reen ni iris per gasepelita aŭtobuso, vere tre malnova. Veturo tien kaj reen
5 hrivnoj. En Ĝankojo ni ankoraŭ havis sufiĉe da tempo por viziti iun vendejon. Ni sukcesis
trovi minimarket-on (Krimea strato, poste Kalinin-strato), kie ni aĉetis „Baton“ (bastonforma
dolĉaĵo), bongustaĵon konatan de la trajno kaj poste ni revenis.
La renkontiĝo
estis tre riĉiga, fruktodona, ĉar ni estis de lokaj homoj
varme bonvenigitaj kaj ni povis trarigardi la libron "Ĉeĥoj en Krimeo",
sed eĉ ĉeĥan lernejan klasĉambron, lokan muzeeton kaj tombejon, kaj
tiel ni inter tiuj ĉeĥaj vortoj kaj nomoj sentis nin preskaŭ kiel en
Ĉeĥio - kvankam la loĝantoj de Bohemka kaj iliaj familioj loĝas en ĉi tiu
vilaĝo pli ol 140 jarojn (fakte, Bohemka estis sola vilaĝo, kie ni
estis).
Trolebusoj en finstacio en Jalto - foto Marek
Nia grupo antaŭ foriro - foto Marek
De maldekstre: Miropiro, Tomáš, Andrej, Karol kaj Juraj
Jes, tio estas trolebusoj faritaj de Škoda:-) - foto Marek
Nia grupo en Lobanovo - Bohemka - foto Karol
De maldekstre: Miropiro, Magnuss, Saša, Andrej, Juraj, Marek kaj Tomáš
Antaŭ enirejo de la ĉeĥa centro en Bohemka - foto Tomáš
Ĉeĥ - kultura etnografia centro "Bohemija" - foto Tomáš
Ni trarigardis ĉi tiun interesan libron - foto Karol
Ĉiu kiel li volas. Tio estas normala ne nur pri balkonoj. Kaj ne nur
en Ĝankojo ... - foto Tomáš
Kvankam tio ŝajnas nekredebla, ni pasigis semajnon en Krimeo kaj hodiaŭ, je 20:53 ni
forveturis per trajno al Kievo, ĉi-foje ne en kupeo, sed lokkarte. Ni okupis du sekciojn
(kunveturis ankaŭ Saŝa kaj Magnus) kaj baldaŭ ekdormis. Matene ni aĉetis teon kaj
matenmanĝis. Je la dua horo posttagmeze ni atingis Kievon!
Plackarta - foto Tomáš
Kievo
